تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
محمدحسین کریمی؛ پرمدال‌ترین شناگر کم‌بینای ایران است
محمدحسین کریمی، ورزشکار ۲۷ ساله محله صادقیه، پرمدال‌ترین ورزشکار کاروان ایران در رقابت‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی بود.
محمدحسین کریمی، جوان بیست و هفت ساله مشهدی ساکن محله صادقیه، در مسابقات قهرمانی شنای جهان که در برلین آلمان برگزار شد، عنوان دوم را کسب کرد.
محمدحسین در گروه نابینایان و کم‌بینایان و در کلاس ۲- در این مسابقات شرکت کرد. وی چندین عنوان قهرمانی آسیا و جهان را در ویترین افتخارات خود جای داده است، اما معتقد است آن‌طور که بایسته است، به او توجه نشده و اگر به او بها داده شود قهرمانی پاراالمپیک ۲۰۲۴ دور از دسترس نیست.
یکی از پرمدال‌ترین‌ها در بازی‌های آسیایی اینچئون
محمدحسین کریمی درباره عناوین قهرمانی کسب کرده در سالیان اخیر به شهرآرامحله، می‌گوید: از سال ۸۹ ورزش شنا را به‌طور آماتور آغاز کردم. البته بیش از پنج‌سال است که به‌طور حرفه‌ای وارد مسابقات بین‌المللی شده‌ام. زندگی قهرمانی من سال ۲۰۱۳ با کسب سه مدال طلا در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در مالزی آغاز شد و در این مسابقات موفق شدم رکورد جوانان آسیا را جابه‌جا کنم.
بعد از این احساس کردم می‌توانم در این رشته پیشرفت کنم. در سال ۲۰۱۴ در مسابقات آسیایی اینچئون شرکت کردم و موفق به کسب یک مدال نقره و چهار برنز شدم. سال ۲۰۱۵ نیز در مسابقات قهرمانی جهان در لهستان سه مدال نقره گرفتم. موفقیت من ادامه داشت تا اینکه امسال در برلین یک نقره و یک برنز جهان را از آن کشورم کردم و موفق شدم حدنصاب ورودی مسابقات قهرمانی جهان در اندونزی را کسب کنم.
عاشق کشتی بودم
نایب قهرمان مسابقات شنای جهان در برلین درباره نحوه انتخاب رشته شنا می‌گوید: من در کودکی علاقه زیادی به رشته کشتی داشتم و دو سال در این رشته فعالیت کردم. بعد از آن مدتی فوتبال بازی کردم و درنهایت با تشویق و پیشنهاد پدر و مادرم رشته شنا را به‌طور آماتور آغاز کردم. بعد از گذشت ۳ سال در مسابقات انتخابی تیم ملی جوانان که در تهران برگزار می‌شد، شرکت کردم و به‌عنوان عضوی از تیم ملی انتخاب شدم و به مسابقات قهرمانی جوانان آسیا راه پیدا کردم.
بعد از قهرمانی با کسب سه مدال طلا در این مسابقات و جابه‌جاکردن رکورد آسیا و همچنین کسب پنج‌مدال در بازی‌های آسیایی در عین جوانی، به این باور رسیدم که در ورزش شنا توانایی زیادی دارم و با تمرین و تلاش می‌توانم قله‌های جهانی را نیز فتح کنم.
برای تمرین در یک استخر از من پول طلب کردند
محمدحسین کریمی از بی‌توجهی برخی مسئولان به رشته شنای کم‌بینایان و نابینایان گلایه می‌کند و می‌گوید: هیئت ورزش‌های کم‌بینایان و نابینایان در حد بضاعت تلاش زیادی می‌کنند و آنچه می‌توانند برای ورزشکاران فراهم کرده‌اند. روی سخن من با اداره تربیت‌بدنی و جوانان است.
من دوست داشتم تمرینات خودم را به‌واسطه امکانات مناسب، در استخر شهید حججی دنبال کنم، اما این اجازه به من داده نشد و برای تمرین در این استخر از من پول طلب کردند. افرادی در این استخر تمرین می‌کنند که حتی یک مدال برون‌مرزی هم ندارند. من قهرمان ملی هستم و انتظار توجه بیشتری را داشتم.
هر مدال برنز بازی‌های آسیایی، ۲ سکه
پرمدال‌ترین ورزشکار ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون درباره نحوه پرداخت جوایز این مسابقات می‌گوید: از مسئولان وزارت ورزش استدعا دارم به قهرمانانی که در بازی‌های آسیایی یا جهانی چهار یا پنج مدال خوش‌رنگ برای کشورمان کسب می‌کنند، توجه بیشتری کنند.
به‌عنوان مثال در بازی‌های آسیایی اینچئون من یک مدال نقره و چهار برنز دریافت کردم و طبق قول وزارت ورزش قرار بود برای مدال نقره، ۷۰ سکه و مدال برنز ۴۰ سکه به قهرمانان پرداخت شود. اما در کل ۷۸ سکه به من پرداخت شد، یعنی جایزه مدال نقره من اهدا شد و برای هر مدال برنز هم فقط دو سکه به من پرداخت کردند.
به‌طور حتم این جایزه در شأن یک قهرمان کشور که مدال برنز آسیایی را کسب کرده و در این مسیر، هم هزینه و هم سختی‌های زیادی متحمل شده، نیست. انگیزه در ورزشکاران، مؤلفه بسیار مهمی است و یکی از عواملی که باعث افزایش انگیزه ورزشکاران می‌شود، توجه مسئولان و حل معضلات مالی آن‌هاست.
ورزش قهرمانی اولویت خانواده کریمی
قهرمان جوانان آسیا، تشویق پدر و مادر را دلیل پیشرفت خود می‌داند و به خانواده ورزشکار خود افتخار می‌کند. کریمی، ورزش را امری موروثی در خانواده برمی‌شمرد و می‌گوید: پدر من یکی از کشتی‌گیر‌های بنام مشهد بوده است. برادر کوچکم نیز راه پدر را ادامه داد و کشتی‌گیر است. خواهرم ورزش پرتاب دیسک را حرفه‌ای دنبال می‌کند و داماد خانواده هم، هم‌تیمی من در تیم شنای بزرگسالان است.
مشهد پایه اصلی شنای کشور است
رکورددار شنای جوانان آسیا درباره پیشرفت رشته شنا به‌ویژه در بین نابینایان و کم‌بینایان مشهدی این‌گونه توضیح می‌دهد: چند سالی است هیئت نابینایان و کم‌بینایان خراسان رضوی، سرمایه‌گذاری مناسبی برای پرورش و شکوفایی استعداد‌های شنای مشهد انجام داده است. ازاین‌رو نیمی از اعضای تیم شنای کشور، مشهدی هستند.
تاجایی که در بازی‌های آسیایی اینچئون از چهارنفر اعضای تیم ملی شنا، دو نفر از شهر مشهد بودند. در بازی‌های آسیایی جوانان که در ماه گذشته برگزار شد نیز از شش‌نفر اعضای تیم ملی، سه نفر مشهدی بودند. همچنین در مسابقات قهرمانی شنای جهان در آلمان از سه عضو تیم، دو نفر از مشهد حضور داشتند.
درس قزاق‌ها و ازبک‌ها به ایران
قهرمان شنای آسیا از دو تیم قزاقستان و ازبکستان به‌عنوان رقیبان اصلی تیم ملی ایران در مسابقات آسیایی نام می‌برد و می‌گوید: تا چند سال پیش، گرفتن یک مدال برنز برای این دو تیم در مسابقات آسیایی یک آرزو بود، حتی رنکینگ ۴ یا ۵ آسیا را هم نداشتند، ولی امروز به‌عنوان قدرت‌های شنای آسیا و حتی جهان شناخته می‌شوند.
کریمی ادامه می‌دهد: مسئولان شنای این دو کشور سال‌هاست با سرمایه‌گذاری تیم را چندین‌بار در سال به مسابقات برون‌مرزی اعزام می‌کنند. به طور حتم یک مسابقه برون‌مرزی برابر شش ماه تمرین در کشور برای ورزشکار مفید است؛ بنابراین با سرمایه‌گذاری، تمرین و پشتکار، موفقیت دور از دسترس نیست.
طلای پاراالمپیک پاریس سقف آرزو‌های من است
محمدحسین کریمی از اینکه نتوانست در مسابقات پاراالمپیک ۲۰۱۶ برزیل شرکت کند، بسیار دلگیر است. او درباره بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی خود می‌گوید: برای هر ورزشکاری قهرمانی در المپیک یک آرزوی بزرگ است. من هم از این قاعده مستثنا نیستم و شبانه‌روز به همراه مربی عزیزم، آقای پویان احمدی تلاش می‌کنم تا به این مهم دست یابم.
در حال حاضر هفته‌ای ۹ جلسه تمرین دارم. سه روز در هفته دو جلسه و سه روز در هفته یک جلسه تمرین می‌کنم و شک ندارم اگر امکانات و بودجه لازم فراهم شود، قهرمانی پاراالمپیک دور از دسترس نیست.
دغدغه‌های مالی
عضو تیم ملی شنای کم‌بینایان و نابینایان ایران درباره دغدغه‌های مالی ورزشکاران می‌گوید: هزینه‌های ورزش قهرمانی بسیار زیاد است. باورش سخت است، ولی بسیاری از ورزشکاران ما دغدغه مالی دارند و حتی به حقوق ۱ تا ۲ میلیون تومان در ماه راضی هستند. خیلی‌ها ورزش قهرمانی را به‌دلیل نبود سرمایه کافی کنار می‌گذارند و استعداد آن‌ها هدر می‌رود.
کریمی خطاب به مسئولان وزارت ورزش می‌گوید: در ورزش کشور تمام هزینه‌ها صرف فوتبال می‌شود. یک‌صدم پولی که در فوتبال سرمایه‌گذاری می‌شود، اگر برای دیگر رشته‌ها هزینه شود نتایج بسیار مثبتی دربرخواهد داشت. البته اگر قول مسئولان برای برقراری مقرری افرادی که شانس مدال بازی‌های آسیایی و جهانی را دارند محقق شود، کمی از دلواپسی ورزشکاران کاسته خواهد شد.
می‌ترسیدم محمدحسین در ورزش کشتی آسیب ببیند
نقش پدر و مادر محمدحسین در موفقیت‌های او انکارنشدنی است. او پدر و مادر خود را مشوق و عامل اصلی پیشرفت در زندگی ورزشی خود می‌داند. فاطمه صلاحی، مادر محمدحسین، درباره چگونگی انتخاب ورزش شنا برای فرزندش می‌گوید: از آنجایی که پدر محمدحسین کشتی گیر بود، من همیشه هراس داشتم که پسرم در ورزش آسیب ببیند.
از همین رو، پسرم اوایل فوتبال بازی می‌کرد. بعد از دو سال متوجه شدم که پسرم علاقه‌ای به فوتبال ندارد و پیشنهاد کردم که ورزش شنا را امتحان کند. خدا رو شکر در شنا موفق شد و پله‌های ترقی را به‌سرعت پیمود و امروز فرزندم باعث افتخار کشور، شهر و محله خود است.
هزینه بالای محمدحسین برای تمرین
او هم مانند پسرش به دغدغه مالی خانواده ورزشکاران اشاره می‌کند و می‌گوید: از نظر من، از ورزشکاران آن‌طوری که باید و شاید حمایت نمی‌شود. هیئت نابینایان و کم‌بینایان در حد توان، از محمدحسین و هم‌تیمی‌های او حمایت می‌کند، اما هزینه‌ها بسیار زیاد است.
محمدحسین در ماه بیش از ده میلیون تومان هزینه دارد. هزینه استخر، مربی ورزش و مکمل‌های ورزشی و غذایی و... بسیار گران است و تمام جوایزی که محمدحسین در بازی‌های آسیایی و جهانی می‌گیرد پیشاپیش هزینه شده است.
خانواده ورزشکارانی مانند ما از نظر مالی واقعا در تنگنا هستند و اگر نتوان توقعات فرزندان را فراهم کرد، به‌مرور زمان خسته و دل‌سرد می‌شوند. این بچه‌ها در همین شهر و کشور زندگی می‌کنند و همه افتخارات کسب شده برای همین آب و خاک است.
استقبال سرد از نایب قهرمان جهان
فاطمه صلاحی می‌گوید: ۴ سال پیش که محمدحسین از بازی‌های آسیایی اینچئون برگشت، من و پدرش دوبار خدمت شهردار وقت منطقه ۱۲ رسیدیم و از ایشان درخواست کردیم، پسرم بتواند از امکانات استخر یا سالن ورزشی‌ای که تحت اختیار شهرداری است، استفاده کند، اما باوجود قول‌های مساعدی که داده شد، کمکی به خانواده ورزشکار ما نشد.
محمدحسین چند روز پیش از مسابقات قهرمانی جهان برگشت و عنوان نایب قهرمانی این بازی‌ها را کسب کرد، حتی یک تجلیل کلامی هم از فرزند من نشد. این‌گونه برخورد‌ها فقط باعث کاهش انگیزه این جوانان می‌شود. امیدوارم فرزندم در پایان زندگی حرفه‌ای ورزش خود، از اینکه این همه سال صرف ورزش کرده است پشیمان نشود.
* این گزارش پنج شنبه، ۳۱ خرداد ۹۷ در شماره ۲۴۰ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
